maart 2023

Ik teken voornamelijk mijn eigen hoofd; inmiddels meer dan 25 jaar. Daarbij volg ik een vast stramien: linkeroog linker wenkbrauw, rechteroog rechter wenkbrauw, neus etc. Vervolgens reageer ik op wat zich al tekenend voordoet. Het gezicht als raamwerk waarbinnen ik de wereld om mij heen kan tegen komen, alles waar ik naar gekeken heb.

Zo maak ik tijdens dagelijkse wandelingen met de hond foto’s van reflecties in glimmende auto’s, ruiten en wateroppervlakken. Op die manier komt de vormentaal van weerspiegelingen in de tekeningen terecht. Soms worden de zwanen, ganzen en eenden en hun weerspiegelingen ook zélf het onderwerp van een tekening.

Er zijn in mijn tekeningen sporen van het ouder worden gekomen. Rimpels en lijnen verbinden de gezichtsonderdelen. Het doel is deze sporen als waardevolle toevoegingen te verbeelden en zo de schoonheid er van zichtbaar te maken. Mijn affiniteit met stofdessins, kant en naaldwerk is hierin terug te vinden.

In de zomer van 2022 deed ik mee aan het project Monnikenwerk in de provincie Groningen. Gedurende een periode van 6 weken werkte ik in een kerkje in Saaxumhuizen aan tekeningen van dieren die ook in de bijbel voorkomen. Steeds als ik getekend had in het kerkje keerde ik na een korte fietstocht  terug op het erf van Animaheert waar ik logeerde. Dan zag ik daar een zwarte haan rondscharrelen, waar ik een grote tekening van maakte. Net als van een os die ik ook daar in de omgeving fotografeerde.

zie ook www.roseminhendriks.nl